Film stał się pierwszą ofiarą strajku scenarzystów w Hollywood w 2007 roku. Scenarzysta Akiva Goldsman wciąż pracował nad scenariuszem, kiedy WGA (Gildia Scenarzystów) ogłosiła protest, tak więc produkcję obrazu musiano wstrzymać.

Ta krótkometrażówka została dołączona jako easter egg do wydania DVD filmu Epidemia.

Jest to jeden z pierwszych filmów, które skorzystały z nowej ustawy w stanie Michigan zapewniającej ulgi podatkowe produkcjom filmowym.

W Wielkiej Brytanii na antenie radia BBC 1 Edith Bowman przeprowadził wywiad z Mattem Damonem. Aktor wspomniał, że zadzwonił do J.J. Abramsa po tym, jak usłyszał plotki na temat możliwego obsadzenia go w roli Kapitana Kirka. Odpowiedź Abramsa wydała się bardzo niegrzeczna. Powiedział on, że Matt jest „za stary” do tej roli.

Rozpoczęcie prac nad produkcją filmu pierwotnie planowano w 2004 roku.

Jedna z trzech piłek do siatkówki użyta w filmie została sprzedana na aukcji za 18 400 dolarów.

Film to remake włoskiej produkcji Siedem czarnych nut z 1977 roku.

Rolę głównego bohatera, Xandera Cage'a, zaproponowano Ericowi Banie. Jednak aktor musiał odrzucić tę propozycję, ponieważ był już zaangażowany w pracę nad filmem Bryłka złota.

Cały film jest „naszpikowany” efektami specjalnymi i przesycony kakofonią dźwięków. Z racji tego wielu widzów uskarżało się, iż trudno im było wytrwać w kinie do końca seansu.

Zdjęcia do filmu kręcone były w Indiach, w stanie Bengal Zachodni. Większość z nich powstało w studiach filmowych – Indrapuri Studios i Technicians Studio No.2. – a resztę nakręcono w Kalkucie.

Na podstawie scenariusza tej produkcji Dean R. Koontz napisał książkę. Wydano ją przed premierą filmu – w celu jego promocji – pt. „Tunel strachu” lub „Wesołe miasteczko”.

Fabuła filmu jest zbliżona do późniejszych obrazów – Hitch z 2005 r. i Partner z 2007 r. Być może stanowiła nawet ich inspirację.

Jest to najdłużej wyświetlany film w historii indyjskiego kina. Począwszy od premiery w 1995 roku nadal jest w kinach. Drugim rekordzistą jest film Sholay, który w kinach rządził w latach 1975–1980.

Debiut filmowy Dennisa Quaida.

Jean-Claude Van Damme otrzymał propozycję zagrania postaci, w którą ostatecznie wcielił się Dolph Lundgren. Przyczyną rezygnacji Van Damme'a było jego zdaniem małe znaczenie roli, którą miał zagrać.